Irving Erickson, een vooraanstaand Amerikaans psycholoog en psychoanalyticus, ontwikkelde een concept van persoonlijkheidsontwikkeling dat bekend staat als de “zelfzorgtheorie” (Ego Integriteit versus Wanhoop) als onderdeel van zijn uitgebreide theorie van het ego. Dit stadium is het achtste en laatste stadium in de theorie van Erikson en omvat de periode van ouderdom, vanaf ongeveer 65 jaar. Dit zijn de belangrijkste aspecten van de zelfzorgtheorie:
Integratie van het ego:
De kern van de zelfzorgtheorie is het begrip ego-integratie. Erikson stelt dat het individu op oudere leeftijd zijn of haar levensgeschiedenis en ervaringen probeert te integreren in een samenhangend en positief beeld. Mensen die deze fase met succes doorlopen, ontwikkelen een gevoel van “integriteit van zichzelf”.
Voltooiing van de levenscyclus:
Dit stadium is een soort levenscyclusvoltooiing waarin het individu zijn of haar prestaties evalueert en naar zijn of haar leven als geheel kijkt. Het individu ziet de onvermijdelijkheid van de dood onder ogen en zoekt naar een vorm van wijsheid die hem of haar helpt dit onontkoombare feit te accepteren.
Zoeken naar betekenis en voldoening:
In deze fase zoekt het individu naar de zin van zijn of haar leven en naar bevrediging. Dit kan betekenen dat je nadenkt over je waarden, levensprincipes en relaties met anderen.
Vervreemding onder ogen zien:
Tijdens deze fase kan het individu geconfronteerd worden met gevoelens van vervreemding en teleurstelling in zichzelf als een gevoel van tevredenheid met hun leven niet is bereikt.
Het vermogen om het verleden te accepteren:
Een individu dat de zelfzorgtheorie doorloopt, moet in staat zijn om zijn verleden met al zijn triomfen en mislukkingen te accepteren. Dit omvat het accepteren van fouten, het ontwikkelen van vergeving en het begrijpen van de eigen uniciteit.
